Travel Log ais ais kacang #2

is the house is really our home when our loved one is gone?

pada saya, tak. dekat sini, bukanlah loved ones saya dah tak ada, tapi, belum wujud lagi. entah bila mereka mereka ini nak jadi loved ones saya, saya tak pasti. mungkin mustahil. saya agak.

di sini, kami tinggal di rumah sewa, luar universiti. sebab kolej universiti a.k.a mercer, memang sumpah mahal gilavavs. anak orang kaya yang dah tak tahu nak buat apa dengan duit mereka boleh lah nak duduk dekat sana. saya pula, dipisah pisahkan dari kawan kawan lalu dimasukkan ke rumah yang agak terpisah daripada warga Malaysia lain.

dan saya pun, dari hari pertama, perasaan nak keluar membuak buak. haha. bukan lah housemates teruk ke apa. mereka okay. saya, mungkin premenstrual syndrome yang memanjang entah bila nak habis.

saya pergi mencari ketenangan di tempat lain. ewah. weekend haritu saya pergi laser tag, bowling, arcade dan pool di Bray, kawasan yang sikit kampung, tepi laut. tapi tak sempat pulak nak ambik gambar banyak.

hari ini. post ini pun, saya tulis ketika saya pergi menumpang kasih kat rumah kawan saya yang lain, selepas makan kat Zaika.

petang ni, saya ada meeting Art Society. tak ada lah rasa excited sangat nak pergi.

tapi rasanya lebih baik keluar dikelilingi yang tak dikenali
daripada dikelilingi kawan yang entah bila bila boleh pergi

mungkin lama juga saya kena macam gini. haha. tak apa lah. kan ini yang semua orang nak. saya ambik medik. jadi doktor. biar lah. semua orang gembira walaupun saya tak. mungkin saya memang dilahirkan untuk tak gembira. kahkah.

tahniah
awak awak awak,
gagal dalam ujian yang saya buat.

"fake friends. fake friends everywhere..."